Kunstenaars: Melanie Bonajo (NL), Stephan Balleux (B), Honoré D’o (B), Joseph Marzolla (Ijsland), Barbara Amalie Skovmand Thomsen (DK), Nadia Naveau (B), Nathalie Vanheule (B), Bernd Trasberger (DUI), Alexandra Crouwers (NL), Frederik Heyman (B), Janneke Raaphorst (NL), Athena Llewellyn (NY/US), Jonas Vansteenkiste (B), Studio D+ (B).
Het uitgangspunt van de expo is de herdenking van de 17de eeuwse hofschilder Roelandt Savery dit jaar in Kortrijk. Het Paradijs is een thematiek die we duidelijk in zijn werk herkennen en wordt afgebeeld. De Nederlandse Alexandra Crouwers onderzocht het mystieke, uitgestorven dier, de dodo, die Roelandt Savery graag afbeeldde. Deze kunstenares heeft een direct aanknooppunt met de oude schilder in haar installaties van video en tekeningen.
En zo ook de Nederlandse Melanie Bonajo. Zij creëert opmerkelijke rituelen in performanceverband. Rituelen die de macht van objecten in de maatschappij terugbrengt naar de essentie en de natuur, ze mystificeert en vindt opnieuw uit. Ze zoekt de link tussen de mens en zijn objecten, tussen de innerlijke kosmos van geest en gevoel en de kosmos van buitenaf.
De New Yorkse Athena Lewellyn is een performance kunstenares en zal samen met de Amsterdamse Janneke Raaphorst o.a. wasrituelen in Kortrijk houden met de bevolking . Dit gebeuren plaatst Kortrijk in het rijtje van andere steden als Parijs, Reykjavik, Amsterdam, Miami, New York en Philadelphia waar ze deze performances reeds succesvol op uitnodiging realiseerden.
Bonajo ‘s werk was reeds te zien op Art Basel, Museum voor hedendaagse kunst in Zurich, Vice gallery Londen, Fette gallery Los Angeles, MOMA Korea, New York, Art Miami, Biënnale in Berlijn,… Hetzelfde geldt voor Athena Llewellyn, de Deense Barbara Amalie Skowmand Thomsen, de Ijslander Joseph Marzolla en de Duitser Bernd Trasberger. Nooit eerder werd hun werk in België getoond. Bovendien is er een boeiend verband tussen de nationale en internationale kunstenaars.
De Belgen Honoré d’O en Frederik Heyman gebruiken reeds bestaande of gevonden objecten die ze met elkaar verbinden in verschillende werkmethodes, net zoals Bonajo.
De Deense Barbara Amalie Skovmand Thomsen is net zoals Nathalie Vanheule geïnteresseerd in de schijnbare perfectie van schoonheid, eenheid,zuiverheid, en de liefde van het Paradijs. Barbara Amalie onderzoekt het veld van de spanning en de notie van liefde als katalysator voor verandering. Ze zoekt een accuraat contact van relaties naar elkander en de wereld, in en rondom ons. Ze zoekt naar zuiverheid, een Paradijs, in een gemengde wereld.
Nathalie Vanheule creëert uitdrukking aan emoties die haar bekend zijn: twijfel, regressie, agressie, melancholie en de zoektocht naar bescherming. Afgelopen jaar was haar werk te zien op de Biënnale van de schilderkunst in het MDD, la Générale in Parijs, Fashionclash Maastricht, Novgorods in Leeds en in Shanghai en nieuwe projecten in galeries in Parijs en Londen zijn op til. Het werk van Nathalie Vanheule gaat over verloren hoop en emotioneel verlies, gedrenkt in een melancholie die doet denken aan de wereld van James Ensor, Böcklin (bescherming, opsluiting, feest) of Friedrich (terugkeer naar de natuur, verval, ruïne). Deze kunstenares ontmaskert onze onderdrukte en verborgen verlangens en brengt onze intiemste angsten in het publieke daglicht. Ze creëert een spanning die ons tot ver achter de spiegel van de werkelijkheid voert.
Deze thematiek vinden we ook terug bij de in Berlijn residerende schilder Stephan Balleux. Hij heeft een groot oog voor aliënatie. Dit zien we in zijn meesterlijke portretten, waarin we reeds de aanwezigheid en de dreiging van de dood, het verval kunnen voelen. De mens is indringend, soms monsterachtig in zijn perfecte paradijs van schilderkunst en techniek. De tegenstellingen als: materie en illusie, vloeibaarheid en stolling, groei en desintegratie, identiteit en maskering, chaos of de noodzaak tot structurering staan hier niet langer als opposities tegenover elkaar. Ze zijn met elkaar verbonden als een onmogelijke evidentie, zo typerend voor het Paradijs.
Deze onmogelijke verbondenheid van tegenstellingen maakt ook het werk van Nadia Naveau zo fascinerend. Haar werken zijn niet alleen een strijd tussen eenheid en het niet grijpen van die eenheid. Ze ontwijkt en benadert tegelijk de perfectie, de flarden van het Paradijs. Flarden van herinneringen, beelden, als nog te komen herinneringen komen samen in haar werk. Het sublieme, het onmogelijke, bestaat werkelijk.
De Belgische Jonas Vansteenkiste en de Berlijner Bernd Trasberger inspireren zich beiden op ruimtes en architectuur. Jonas Vansteenkiste zal zich voor de expo richten op de jongensdroom van de boomhut, maar dan eentje die uiteenspat als een weerbarstige villa en dit in verschillende bomen in de stad. De Berlijnse kunstenaar Bernd Trasberger maakt interessante installaties rond de moderne stedelijke utopieën. Voor de Kortrijkse expo zal hij een maandje afreizen naar de binnenstad, net zoals de andere kunstenaars om er een nieuwe installatie te maken.
----------------------------------------------------------------------------------
The idea of the show originated from the commemoration of the 17th century painter Roelandt Savery which took place this year in the city of Kortrijk. As it happens, the theme of Paradise is very present in Savery’s work.
One of the participating artists, Alexandra Crouwers made investigations into the dodo with reference to her work. he dodo is a particular interesting and mystic animal that appears several times in Savery’s paintings. This contemporary Dutch artist will exhibit in Kortrijk a special made video installation.
The Dutch artist Melanie Bonajo creates rituals in performance connections. Her interesting photographs re search the “inner cosmos” of the mind (consciousness, soul, spirit) and investigates its relationship to the “outer cosmos” of the physical world. Her performance actions are dedicated to reviving of what has been lost. She will design a new video installation for the expo.
Bonajo’s work was seen on art Basel, Fette gallery London, MOMA Korea, Art Miami, Biennale of Berlin, The op art Basel, Musem for Modern Art in Zurich, Vice gallery Londen, Fette gallery Los Angeles, MOMA Korea, New York, Art Miami, Biënnale in Berlijn,…
Bonajo’s work is linked to the Belgium artists Honoré d’O and Frederik Heyman. They all use founded objects, which are objects that people throw away… They connect them with several different working methods.
The New York based performance artist and musician, Athena Lewellyn and the Dutch artist Janneke Raaphorst will create for this group show a social interactive project with citizens. Their work and performances were already to be seen in Paris, Reykjavik, Amsterdam, Miami, New York, Newark and Philadelphia. During the last year, Athena has been evolving her role as “Spathena”, which implies performing hand-washing rituals in public and private spaces, both at the same time invited and unannounced throughout Europe and New York. Her work explores either the organic line, or the shape created from the convergence of two separate entities. Whether through hand washing rituals or parade organizing, it is the space of human synergy that interests the artist the most.
The Danish Barbara A Skovmand Thomsen, like our Belgium Nathalie Vanheule, is interested in the field of tension and the notion of love as a catalyst for change. Add this and it make metamorphosis possible. The chemistry of love. They are both looking for purity, a paradise, in a mixed world. And sometimes a synthetic, emotional nature in flux is occurring.
Nathalie Vanheule stages in her multidisciplinary way the emotions that fascinate her: regression, doubt, aggression, melancholy, the quest for protection, creating in the meanwhile numerous situations that propagate a patho-panic world view. Her paintings such as « Cosa Mentale » are drenched in a melancholic mood. Reminiscent of James Ensor, Böcklin (themes such as isolation, protection, confinement, celebration), Nathalie Vanheule’s work is about lost hope and emotional loss. It unveils our suppressed and hidden desires and brings out our intimate fears into public space.
Nathalie Vanheule’s works take us far beyond the looking-glass, just like the work ofStephan Balleux. He has a great attention for alienation. We (can) notice this in his impressive paintings. In his portraits we feel the tension of the approaching death. We can feel the loss. The human is penetrative, sometimes monstrous, even in his perfect painted paintings. A contrast of fluency, illusion, grow and disintegration, identity and masking.
We perceive the same themes in the work of Nadia Naveau. It seems like opposites face each other in an impossible long lasting love. They are connected, so impossible, so evident, typical for a Paradise. This contrasts define that Naveaus work is so revealing and interesting. We see a battle of unity and chaos. She touches and reaches at the same time the perfection, the fragments of a Paradise, like fragments of memories, images and memories that will come. The sublime, the impossible. Yes, it really exists!
We can find these subjects in the work of the Berliner Bernd Trasberger and our Belgium based Jonas Vansteenkiste too. They are both inspired by spaces and architecture, and we can feel the loss or utopia in it. Jonas focuses on his boy’s dream of creating tree cabins, as an exploded dream of the eighties villa. Bernd Trasberger is fascinated by urban utopias, especially the ones from the sixties and seventies. He will travel to Kortrijk to produce his work, just as the other international artists do. It promises to be a great atmosphere among the artists and citizens!
